پروژه بررسی مفاهیم و اصطلاحات مشاوره در مثنوی معنوی مولانا

پروژه تحقیققاتی جهت اخذ درجه کارشناسی

در رشته مشاوره

فصل اول

 1- مقدمه

2- نیاز احساس شده در مورد مسئله

3- هدف کلی و اهداف جزئی

4- روش انجام تحقیق

5- تعریف واژه‎ها

مقدمه:

در این نوشتار سعی بر آن است که برخی از مفاهیم مشاوره و اصطلاحات رایج روزمره مشاوره و هم‎چنین برخی از رویکردهای اصلی مشاوره با زبان شعر و از دیدگاه جلال‎الدین محمد بلخی ملقب به مولانا بیان می‎شود. بسیاری از آنچه که امروز مشاوران و روانشناسان بیان می‎کنند هر کدام به نوعی در آثار مولانا تجلی پیدا کرده‎اند.

مثنوی مولوی دریایی است ژرف و بسیاری از نظریه‎ها و تکنیکها و مهارتهای مشاوره با زبان زیبای شعر در آن آورده شده است و ریشه بسیاری از نظریه‎های مشاوره و روان درمانی را مخصوصاً رویکردهای شناختی را می‎توان در مثنوی مولانا یافت. در این تحقیق پس از تعریف و ارائه مفاهیم و اصطلاحات رایج در مشاوره سعی شده است که مصداقهای این مفاهیم در مثنوی معنوی یافته و با این اصطلاحات تطبیق داده شوند. در ارتباط با اهمیت مشاوره و فوائد آن در آثار مولانا و هم‎چنین خصوصیات یک مشاور اشعار و ابیات بسیاری آمده است که در این تحقیق سعی شده به طور نسبتاً کاملی به تمامی آنها اشاره شود. باشد که مورد قبول دوستداران رشته مشاوره قرار گیرد.

نیاز احساس شده در مورد مسئله:

با توجه به اینکه بسیاری از علوم و معارف جدید چه در مشرق زمین و چه در مغرب زمین به نحوی در آثار مولانا تجلی پیدا کرده‎اند و در این زمینه تحقیقات و پژوهشهای نسبتاً وسیعی صورت گرفته است و کتابهای زیادی نیز به رشته تحریر درآمده‎اند ولی متأسفانه در مورد مسائل و مفاهیم مرتبط با روانشناسی و یا مشاوره در آثار مولانا تحقیقات و پژوهشهای کمتری صورت گرفته است و با توجه به این نکته که در مثنوی مولوی نکات قابل توجه و قابل تأملی در مورد اهمیت و فوائد مشاوره، ضرورت مشاوره، خصوصیات مشاوره و همچنین برخی دیگر از مفاهیم رایج در مشاوره آورده شده است در این تحقیق سعی شده است تا این مطالب استخراج شده و به صورت نسبتاً منسجمی جمع‎آوری گردند. به امید اینکه در این زمینه تحقیقات گسترده‎تر و پردامنه‎تری صورت گیرد.

هدفی کلی:

هدف اصلی و نهایی این تحقیق استخراج مفاهیم و اصطلاحات مرتبط با مشاوره از کتاب مثنوی معنوی مولانا می‎باشد.

اهداف جزیی:

1- پی بردن به نقش و اهمیت مشاوره در اشعار مولوی

2- مقایسه‎ای بین مهارتهای مختلف مشاوره با اشعار مولانا در مثنوی معنوی

3- پی بردن به ویژگیهای مشاور و مقایسه آن با آنچه که در مثنوی مولانا آمده است

روش انجام تحقیق:

این تحقیق صرفاً یک تحقیق کتابخانه‎ای و توصیفی است و برای انجام این تحقیق کتاب مثنوی معنوی مولوی و هم‎چنین تفاسیر این کتاب و کتاب‎های دیگری که در حواشی و در مورد مثنوی مولانا نوشته شده بود مطالعه گردید و به طور نسبتاً کاملی مورد بررسی قرار داده شده است و هر کجا که به مشاوره و اهمیت آن و یا هر یک از مفاهیم مرتبط با مشاوره اشاره شده بود مورد تفکیک قرار داده شده است.

با توجه به خصوصیات تحقیقات توصیفی محقق سعی کرده است تا آنچه را که هست بدون هیچگونه تصرفی گزارش دهد و نتایج عینی از موقعیت بگیرد. هدف محقق از انجام این نوع پژوهش توصیف عینی، واقعی و منظم خصوصیات یک موقعیت یا یک

موضوع است.

تعریف واژه‎ها:

مشاوره: مشاوره از نظر لغوی به معنی همکاری کردن و رأی دیگران را در انجام کاری خواستن است و به طور کلی مشاوره تعاملی بین مراجع و مشاورات که به آن وسیله به مراجع کمک می‎شود تا پس از شناخت خویش تصمیمات معقول و مقبولی اتخاذ کند. مشاوره یکی از فنون راهنمایی است که از آن به عنوان قلب برنامه راهنمایی تعبیر می‎شود.

همدلی: همدل بودن به معنی همراه بودن با مراجع است و در نتیجه این همدلی محیط اطمینان برانگیزی به وجود می‎آید که در آن مراجع احساس مهم بودن و در امان بودن می‎کند. در چنین محیطی است که مراجع می‎تواند در مورد خصوصی‎ترین اسرارش، درونی‎ترین احساساتش و چیزهایی که برای او بسیار دردآور است و آن قدر خصوصی است که جرأت بازگو کردن آن را نزد دیگران ندارد صحبت کند.

ناخودآگاهی: روان ناخودآگاه تمام غرایز بشر اولیه را دربرمی‎گیرد که برخی از این عوامل ارثی و برخی دیگر بر اثر تکامل و تحول دوران کودکی به وجود آمده‎اند. تصورات و امیال سرکوفته و واپس زده هیچ‎گاه از بین نمی‎روند و در ضمیر ناخودآگاه به

بقای خود ادامه می‎دهند تا در هنگام مناسب به خودآگاهی راه یابند.

ارتباط غیرکلامی: از طریق این نوع ارتباط می‎توان اطلاعات زیادی را از بیمار به دست آورند. توجه به نحوه ورود و خروج او، نشست و برخواستهایش، نحوه لباس پوشیدن، نوع لباس، آرایش مو، طرز صحبت کردن، طرز نگاه کردن و ‎… همگی حکایت از شرایط روحی ‎- روانی فرد مراجع دارد.

مصاحبه ‌مشاوره‎ای: رابطه رویارویی بین دو نفر است که بدانوسیله مشاور می‌کوشد مراجع را در حل مشکلات و یافتن اهداف زندگی یاری دهد. رابطه بین مشاور و مراجع به قدری در مشاوره ‌ موفقیت‎آمیز اهمیت دارد که می‎توان آن را هسته اصلی و مرکزی مشاوره قلمداد کرد.

رازداری: عامل مهم دیگری که در موفقیت مشاوره اهمیت دارد رازداری یا پنهان نگهداشتن مطالب مطرح شده در جلسات مشاوره از دیگران است. مراجع انتظار دارد که مشاور، راز و مشکل او را نزد دیگران فاش نسازد و تا زمانی که نسبت به مشاور چنین

اعتمادی پیدا نکند از طرح و بحث عمیق درباره مشکلش خودداری خواهد کرد.

مراجع: مراجع معمولاً فردی است که با مشکلی مواجه شده است و خود قادر به حل آنها نیست نوع مشکل مراجع ممکن است در زمینه‎های شخصی، خانوادگی و محیطی و یا شغلی و حرفه‎ای باشد.

مشاور: مشاور فردی است که در زمینه مشکلات روانی یا شغلی و حرفه‎ای و یا تحصیلی دارای مهارت و تخصصی است و در این موارد به مراجع برای حل مشکلش کمک می‎کند.

فصل دوم

1- پیشینه نظری تحقیق

2- پیشینه عملی تحقیق

پیشینه نظری تحقیق:

در این فصل هر یک از مفاهیم و اصطلاحات مورد بحث را به طور نسبتاً گسترده‎ای تشریح نموده تا معنی هر یک از این مفاهیم به طور روشنی معلوم گردند.

مشاوره: مشاوره تعاملی بین مراجع و مشاور است که بدانوسیله به مراجع کمک می‎شود تا پس از شناخت خویش تصمیمات معقول و مقبولی اتخاذ کند. به بیان دیگر مشاوره جریان بحث و بررسی مشکلات و مسائلی است که مراجع با آنها مواجه است و علاقمند به طرح آنها می‎باشد. مراجع از طریق بحث و گفتگو درباره مشکلش با مشاور در یک جریان رابطه مشاوره‎ای توأم با درک و تفاهم به خودشناسی و کشف راه حلی موفق می گردد و سرانجام تصمیم معقول و مناسبی اتخاذ کند.

مشاوره به دو صورت فردی و گروهی انجام می‎گیرد. شرکت فعال مراجع و مشاور و تعامل بین آنها از اهمیت ویژه‎ای برخوردار است. مراجع معمولاً فردی است که با مشکلی مواجه است و مشاور نیز فردی است که در حل مشکلات روانی تخصصی دارد. اهداف مشاوره متنوع و متعدد هستند و نوع آنها به موضوع مشاوره و وضعیت مراجع و مشاور بستگی دارد.

مشاوره یک فرایند یادگیری شخصی است که در آن مشاور به مراجع در شناخت خود و مبنای رفتار و اولویتها و بررسی نگرشهایش نسبت به محیط و نیز جریان اصولی تصمیم‎گیریهایش کمک می‎کند.

در این فرایند مشاور، مراجع را در تعدیل و تغییر ادراکاتش نسبت به اهداف و یا نسبت به خودیاری می‎دهد و در مواردی هم او را از پی‎آمدهای تصمیماتی که نیل به اهداف را دشوار و یا غیرممکن می‎سازد آگاه می‎سازد. نوع  مشکل مراجع ممکن است در زمینه‎های شخصی، خانوادگی و محیطی و شغلی یا حرفه‎ای بوده باشد. مشاوره یک رابطه حسنه یاری دهنده است که در آن رابطه حسنه هسته اساسی کار است و یاری رساندن هدف نهایی فرایند مشاوره است.

کار و عمل مشاوره متضمن به کار بستن اصولی است که منتج از تکنیکها و یا نظریه‎هایی است که با روش علمی تکوین شده‎اند. مراجع با کمک مشاور، انتظارات و توانایی‎ها و محدودیتهای خود را می‎شناسد و روابط خود را با دیگران بهبود می‎بخشد. از اطلاعاتی که درباره ‌مراجع گردآوری می‎شود برای شناخت بهتر او و ارائه راه‎حلهای عملی استفاده به عمل می‎آید. برای انجام مشاوره، مشاور و مراجع باید در زمینه‎های گوناگون آمادگی کافی داشته باشند. وجود آمادگی آغاز و ادامه مشاوره را تسهیل می‎کند.

مصاحبه مشاوره‎ای: مصاحبه مشاوره‎ای رابطه رویارویی بین دو نفر است که بدانوسیله مشاور می‎کوشد مراجع را در حل مشکلات و یافتن اهداف زندگی یاری دهد. لازمه مصاحبه مشاوره‎ ای وجود رابطه‎ای رویاروی بین مراجع و مشاور است این رابطه جنبه عاطفی و نیز عقلی دارد.

برای انجام مصاحبه ‌ مشاوره‎ای تسلط طرفین به گویایی ضرورت دارد. مصاحبه مشاوره‎ای نوعی هنر است و باید آموخته شود. مصاحبه مشاوره‎ای فعالیتی هدفدار است که از عادات خاص توانایی‎ها، مهارتها و روشها تشکیل می‎شود. برخی از این عادات از طریق کوشش و خطا آموخته می‎شوند و برخی از آنها را باید از طریق تجربه و عمل فراگرفت. مصاحبه ‌ مشاوره‎ای می‎تواند اهداف زیر را داشته باشد: 1- کسب اطلاعات درباره مراجع به منظور شاسایی نوع  مشکل 2- ارائه اطلاعات به مراجع و تشویق او به تفکر درباره مشکل برای یافتن راه‎حلهای احتمالی و کمک به مراجع برای خود‎- فهمی و خود‎-رهبری.

مشاوره از طریق مصاحبه مشاوره‎ای صورت می‎گیرد از این‎رو مشاور برای کمک به مراجع باید نحوه انجام مصاحبه ‌ مشاوره‎ای را به خوبی فراگیرد. برای انجام و ادامه مصاحبه مشاوره‎ای باید شرایطی رعایت گردد که عبارتند از ایجاد رابطه حسنه، رازداری، پذیرش غیرشرطی مراجع، درک مراجع و مشکل او و تهیه ‌شرایط محیطی مطلوب. تمام این موارد هر یک به نوبه ‌ خود در انجام و ادامه مصاحبه مشاوره‎ای موفقیت‎آمیز دخالت مؤثری دارند.

رازداری: عامل مهمی که در موفقیت مشاوره اهمیت دارد رازداری یا پنهان نگهداشتن مطالب مطرح شده در جلسات مشاوره از دیگران است. مراجع که انتظار دارد مشاور راز و مشکل او را نزد دیگران فاش نسازد و تا زمانی که نسبت به مشاور چنین اعتمادی پیدا نکند از طرح و بحث عمیق درباره مشکلش خودداری خواهد کرد. بدین لحاظ یکی از مهمترین عواملی که در موفقیت مشاوره تأثیر بسزایی دارد رازداری و پنهان‎ نگهداشتن احساسات و مشکلات مراجعان از دیگران است. از نظر ایجاد اعتماد به مشاور، مراجعان با یکدیگر تفاوت دارند برخی از مراجعان به زودی و به آسانی به مشاور اعتماد می‎کنند و مسائل و مشکلات خود را با او در میان می‎گذارند. تعدادی از مراجعان نیز ممکن است در زمینه ایجاد اعتماد به مشاور دچار شک و تردید شوند. در این حالت شاید مقصر اصلی خود مشاور باشد زیرا نتوانسته است اعتماد مراجع را جلب کند و یا اینکه در گذشته در مورد مراجعان دیگر رازدار نبوده و مسائل و مشکلات آنان را با دیگران در میان گذارده است. اگر مشاور درباره احساسات مراجع با دیگران به گفتگو بپردازد یا نام و مشخصات مراجع را برای دیگران بازگو کند و یا مشکل او را بدون اجازه‎اش با والدین در میان گذارد موجب سلب اعتماد مراجع نسبت به مشاور می‎گردد.

مشاور و مراجع توأماً تعیین می‎کنند که کدام قسمت از مطالب بحث کاملاً سری و محرمانه هستند و یا کدام بخش از گفتار را می‎توان احتمالاً با افراد خاصی در صورت ضرورت در میان گذاشت یعنی با اجازه و موافقت قبلی مراجع مشاور می‎تواند اطلاعاتی را در دسترس افراد خاصی قرار دهد و از آنان برای حل مشکل مراجع استمداد کند.

به عقیده رن[1] (1952 و 1970) هر موضوعی که در جلسه مشاوره‎یی مراجع و مشاور مورد بحث قرار می‎گیرد در زمره مطالب محرمانه و سری تلقی می‎شود و هیچ قسمتی از آنها نباید بدون اجازه و موافقت قبلی مراجع با فرد یا افراد دیگری مطرح گردد. موضوعاتی را که مراجع نمی‎خواهد دیگران از آن مطلع شوند مشاور به هیچ عنوان نباید با دیگران در میان گذارد. به منظور اینکه مشاوره حداکثر تأثیرگذاری را داشته باشد مراجع باید نسبت به این موضوع اطمینان خاطر پیدا کند که هر آنچه به مشاور می‎گوید در نهایت رازداری با آن برخورد خواهد شد. کمال مطلوب این است که مراجع با رازداری کامل روبرو گردد و در این صورت آزاد است تا به راحتی همراه با مشاور به کشف تاریک‎ترین زوایای ذهن خود و بحث در مورد جزئیات محرمانه‎ترین افکارش بپردازد.

همدلی: مشاور باید نخست با ایجاد رابطه حسنه و ایجاد محیطی گرم و صمیمی اضطراب اولیه ‌ مراجع را کاهش دهد به طوری که مراجع بتواند درباره خود و مشکلش در نهایت آرامش و امنیت صحبت را آغاز نماید. برای ایجاد رابطه حسنه مشاوره‎ای شرایطی از جمله داشتن روابط گرم و پذیرا و هم‎چنین همدلی بامراجع باید رعایت گردند. همدل بودن به معنی همراه بودن با مراجع است و در نتیجه این همدلی محیط اطمینان برانگیزی به وجود می‎آید که در آن مراجع احساس مهم بودن و در امان بودن می‎کند. در چنین محیطی است که مراجع می‎تواند در مورد خصوصی‎ترین اسرارش، درونی‎ترین احساساتش و چیزهایی که برای او بیشتر دردآور است و آنقدر خصوصی است که جرأت بازگو کردن آن را نزد دیگران ندارد صحبت کند. برای اینکه مشاور بتواند رابطه گرمی با مراجع داشته باشد باید با او دوستانه برخورد کند و به او توجه کند، به او اهمیت دهد و با او واقعی و روراست باشد. از این طریق اطمینان میان مشاور و مراجع افزایش می‎یابد و مشاور نیز جهان را به همان صورتی تجربه می‎کند که مراجع احساس می‎کند.

مشاور باید به هر چیزی که مراجع می‎گوید به دقت گوش دهد و با هر حرکت مراجع خود را با او تطبیق دهد. این همان چیزی است که آن را همدلی می‎گویند.

ارتباط غیرکلامی: در ارتباط مشاوره‎ای علاوه بر استفاده از زبان برای انتقال پیامها یک سری از پیامها به صورت غیرکلامی رد و بدل می‎شوند که یک مشاور با تجربه می‎تواند با مشاهده دقیق حرکات، طرز حرف زدن، نحوه لباس پوشیدن، نحوه ‌ آرایش کردن و ‎… اطلاعات بسیار ارزنده‎ای را از مراجع به دست آورد. در بعضی مواقع ممکن است این ارتباطات غیرکلامی اطلاعات بیشتری را نسبت به ارتباط کلامی عاید مشاور کنند در انتقال یک پیام همراهی رفتار غیرکلامی مانند حرکت چشم،‌ حالتهای صورت و وضعیت بدن اطلاعات مفیدی را به همراه دارند.

ناخودآگاهی: مهمترین قسمت ذهن که نقش بسیار حساسی در نظریه روانکاوی دارد ناخودآگاهی است. تا زمان فروید[2] روانشناسان و فلاسفه پدیده‎های فکری را ارادی و نتیجه ضمیر خودآگاه انسان می‎پنداشتند. اما فروید اولین کسی بود که به صراحت از روان ناخودآگاه و چگونگی تشکیل و تجلیات آن سخن راند. به نظر فروید قسمت اعظم رفتارها به وسیله نیروهایی هدایت می‎شوند که اصلاً از آنها آگاه نیستیم. این نیروهای ناخودآگاه عبارتند از غرایز، آرزوها، خواستها و غیره افکار ناخودآگاه برخلاف افکار نیمه خودآگاه فقط به شکلهای نمادین و مبدل وارد خودآگاهی می‎شوند. ناخودآگاهی از احساسات، تمایلات و حالاتی به وجود آمده است که در کنترل اراده نیست و به قوانین منطقی، زمان و مکان محدود نمی‎شود. محتویات ناخودآگاهی برحسب زمان رویداد تنظیم نمی‎شوند و با سپری شدن زمان نیز از بین نمی‎روند. درک رابطه زمانی برعهده ضمیر خودآگاه است. در ضمیر ناخودآگاه چون بازرسی وجود ندارد اعمالی مثل نفی، شک کردن و تفاوت در میزان قطعیت وجود ندارد. فعالیت ضمیر خودآگاه مبتنی بر اصل لذت است و از قلمرو اخلاق پافراتر می‎گذارد و با واقعیتهای خارجی ارتباطی ندارد.