پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران

تعداد صفحات: 158 فرمت فایل: word کد فایل: 2212
سال: 1392 مقطع: مشخص نشده دسته بندی: روانشناسی
قیمت قدیم:۳۸,۴۰۰ تومان
قیمت: ۳۲,۰۰۰ تومان
دانلود مقاله
  • خلاصه
  • فهرست و منابع
  • خلاصه پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران

    پایان نامه برای دریافت درجه کارشناسی ارشد (M.A )

    رشته ارتباطات اجتماعی

    گرایش: روزنامه نگاری

    چکیده

    توجه به تئاتر های موضوعی و کارکرد آنها به واسطه رایج بودن آنها در کشور ما مسئله ای حائز اهمیت است. به نظر می رسد کار کردن این گونه تئاترها و قرار گرفتن در قالب غیر منعطف و چارچوب بندی شده آنها هنرمند را از پرداختن آزادانه به این هنر و رسانه قوی و ایجاد خلاقیت در این وادی باز می دارد.

    این پژوهش بر آن است که این موضوع را مورد بررسی قرار دهد و به این پرسش پاسخ دهد که آیا برگزاری جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش کارگردانان و نویسندگان موثر بوده است یا خیر؟

    برای دست یابی به نتایج در این پژوهش از روش پیمایش و ابزار پرسشنامه استفاده شده است و جامعه آماری این پژوهش نویسندگان و کارگردانان عضو مرکز هنرهای نمایشی شهر تهران است. این پژوهش به دنبال پاسخگویی به این سوال اصلی است که برگزاری جشنواره های موضوعی تا چه میزان در تغییر نگرش و جهان بینی نویسندگان و کارگردانان تئاتر تأثیر دارد.

     

    واژگان کلیدی:

    تئاتر، جشنواره های موضوعی، نویسنده، کارگردان، تغییر نگرش

     

    فصل اول

    کلیات پژوهش

     

    1-1-    مقدمه

    از زمانی که میرزا فتحعلی آخوندزاده اولین «دراما»ی ایرانی، ملا ابراهیم خلیل کیمیاگر، را در 1229ق، پنج سال بعد از قرارداد ترکمانچای نوشت(خلج،17:1381 )، گونه ادبی جدیدی در میدان ادبی ایران به وجود آمد که در طول بیش از یک قرن، بنا به فراز و فرود راه، تولیدات چندی داشته است. این لحظه پاگیری نمایش­نامه نویسی جدید در ایران مقارن و همخوان با تاریخ مدرنیته[1] است: میرزا آقا تبریزی و مرتضی قلی خان مویدالممالک نیز پیش از صدور فرمان مشروطه به سیاق غرب، نمایش نامه می نوشتند.(بکتاش، 13: 1356). از آن زمان تا کنون به تناسب شرایط سیاسی و اجتماعی جامعه این هنر دستخوش تغییرات متفاوتی شده است. و در دهه های اخیر جشنواره های موضوعی تئاتر بیشتر در جامعه رایج شده اند و محتوای این جشنواره­ها جامعه هنری و به تبع آن مخاطبان را دستخوش تغییرات کرده و عکس العمل های متفاوتی در این خصوص ایجاد شده است.

    همه رسانه ها در کار زیر و رو کردن محتویات اندیشه های ما هستند و حضورشان در زندگی ما از لحاظ شخصی، سیاسی، اقتصادی، زیبا شناختی، روانشناسی، اخلاقی و اجتماعی آن چنان نافذ و گسترده است که ما به هیچ رو از تماس، تأثیر پذیری و تغییری که در ما پدید می آورند در امان نخواهیم ماند(کمالی پور،63: 1371).

    از آغاز شکل گیری تئاتر در جهان، تا کنون پیشرفت های چشمگیری در وجوه گوناگون این هنر از جمله نمایش­نامه نویسی، کارگردانی، بازیگری، طراحی صحنه و... حاصل شده است و سبک های اجرایی و مکاتب گوناگونی در دوره های مختلف ثبت و ضبط شده است. به گونه­ای که هنرمندان هر کشور، در طول تاریخ، شیوه­ها و سبک­ها و سنت­هایی را به وجود آورده­اند که برای هنرمندان معاصر و آینده خزاین و منابع علمی به شمار می­روند. (ناظرزاده کرمانی،14، 1367)

    تعامل و مشارکت افراد گروه در طول تمرین اهمیت دارد و همین تعامل و مشارکت است که موجب تعییر در رفتار و نگرش آنان می­شود. به این موضوعات باید محتوا و موضوع و سوژه های تئاتر را نیز اضافه کرد و باز بودن دست نویسنده و یا کارگردان و بازیگران تئاتر برای قدم زدن در این عرصه، به نسبت آزاد بودن یا درگیر بودن در قالب های از پیش تعیین شده، نوآوری، خلاقیت، احساس و کار دست اندرکاران این هنر نیز تحت الشعاع قرار خواهد گرفت.

    در همین مجال باید به این نکته اشاره کرد که تئاتر از بدو پیدایش زمینه­های کاربردی خود را در حوزه های گوناگون مانند روانشناسی فردی و اجتماعی، مسایل سیاسی و حتی تأثیرگذاری در حوزه­ی اقتصادی نشان داده است. به طور مثال در مقوله­ی روانشناسی، مبحث کاتارسیس[2] همچنان از جمله موضوعاتی است که اکنون نیز در محافل دانشگاهی بررسی می­شود. عموم صاحب نظران و نظریه پردازان تئاتر بر این عقیده اند که مفاهیمی چون سایکو دراما[3] و دراماتراپی[4] که از علوم متأخر در روانشناسی هستند، ریشه در مفهوم کاتارسیس دارند: هر چند نیچه[5] معتقد است که برداشت ارسطو از مفهوم کاتارسیس بیشتر جنبه اخلاقی دارد، اما هم او و هم ارسطو بر ساخت درمانی کاتارسیس توافق دارند. (M.S, 1995, 227)

    حال باید دید آیا جشنواره های موضوعی با درصد بالایی از عدم انعطاف و محدودیت موضوعی که دارند رسالت واقعی این رسانه را می توانند بر عهده بگیرند یا خیر.

    طی چند قرن اخیر، به ویژه زمانی که کارگردان به عنوان مهم­ترین عامل تولید تئاتر رسما اعلام موجودیت کرد، کارگردانهای مؤلفی که به نظریه پردازی نیز پرداختند، با اشراف بر وجه زیبایی شناختی تئاتر، از این هنر به عنوان امکان و ابزاری اجتماعی برای اصلاح و تغییر رفتارهای فردی و اجتماعی بهره برده­اند. از جمله مشهورترین این افراد برتولت برشت[6]، کارگردان نامی و فقید تئاتر آلمان است که نظریه تئاتر آموزشی او در واقع نظریه انقلابی در عرصه تئاتر بود.

    برشت اعتقاد داشت که وجه مهم تئاتر همان ساحت بیدارکننده و تعلیم دهنده آن است که با تکیه بر آن می­توان به اصلاحات سیاسی و اجتماعی پرداخت.(Brecht, 1964). بر این اساس برشت توده­ی تماشاگران را مخاطب اصلی خود می­دانست و نه آنان که صرفا برای لذت و سرگرمی به تئاتر آمده بودند. از این رو نظریات او در تقابل با نظریات استانیسلاوسکی قرار داشت. در حقیقت برشت از تماشاگران می­خواست تا درباره­ی آنچه که روی صحنه می­بیند فکر کند، آن را ارزیابی کرده و درباره­اش تصمیم بگیرد و سپس بیرون رفته و شرایط ناگواری را که در آنجا دیده است، تغییر دهد(هولتن، 1384، 247) بنابراین تماشاگر نباید در فرایند اجرای تئاتر غرق شود و منفعلانه از ان صرفاَ لذت ببرد بلکه تئاتر باید او را بیدار و آگاه کند و نظر برشت بر آن بود که چنین کاری با بیگانه ساختن رویدادها شدنی است.(همان 247).

    1-2-    بیان مساله تحقیق

    امروز تئاترصرفا فقط یک هنر نیست، هنری که مادر سایر هنرهاست. بلکه یک رسانه قوی محسوب می شود که خیلی راحت می تواند مفاهیم ریز و درشت را به مخاطب منتقل کند. یک انتقال پیام بی واسطه و مستقیم که از زبان و حس بازیگر نشأت می گیرد و بر گوش و دل و چشم مخاطب اثر گذاشته و او را مسحور آنچه روی صحنه می بیند می کند.

    هنر تئاتر صرفا به آنچه روی صحنه رخ می­دهد و در فضایی مشخص و تعریف شده در برابر دیدگان تماشاگران قرار می­گیرد، محدود و منحصر نمی­شود، بلکه فرایند تمرین و آماده سازی یک نمایش، در تغییر و تحول شخصیت و رفتار افراد یک گروه نمایش مؤثر است. این فرایند گاه می­تواند با پیش آگاهی انجام شده، مربی یا کارگردان با هدف تأثیرگذاری رفتاری، گروهی را گرد هم آورد، که در این صورت تئاتر به مثابه ابزار و تمهیدی کاربردی و تحول­گرا شناخته می­شود. به این ترتیب تئاتر سودمندی خود را صرف نظر از هنری که وجهی زیبایی­شناسانه و عموما نخبه­گرایانه دارد، و به تعبیری دیگر هنری، فرهنگی، روشنفکری است، نشان می­دهد. با این تعریف، تئاتر افزون بر اینکه به عنوان هنری با پیشینه بیش از 2500 سال جایگاهی رفیع در میان دیگر هنرها دارد، ابزاری تعلیمی_تربیتی به حساب می­آید که وجه فرهنگی_روشنفکر آن تحت الشعاع ساحت کاربردی آن قرار می­گیرد.(آقا عباسی،28،1385)

    با این حال سالهاست که برگزاری جشنواره های موضوعی اولویت اصلی متولیان فرهنگی در ارگان های مختلف شده است که این موضوع نویسندگان و کارگردانان را وا می دارد که در چارچوبی مشخص به ارائه آثار بپردازند که روز به روز با تعدد هرچه بیشتر اینگونه جشنواره ها، کم­کم کارنامه هنری یک هنرمند محدود می شود به همین آثار موضوعی که دایره خلاقیت و تنوع در آن بشدت تنگ بوده و هنرمند را از ساختار شکنی و بلند پروازی باز می دارد. به نظر می رسد با فراگیر شدن این امر، تئاتر تبدیل به رسانه ای می شود که فقط پیام های رسمی حاکمیت را انتقال داده و مخاطبین خود را از دست بدهد. این پژوهش بر آن است که این موضوع را مورد بررسی قرار دهد و به این پرسش پاسخ دهد که آیا برگزاری جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش کارگردانان و نویسندگان موثر بوده است یا خیر؟

    1-3-    اهمیت و ضرورت انجام تحقیق

    رسانه قدرتمند تئاتر نقش عمده ای را می تواند در بهبود روند ارسال پیام به مخاطبین ایفا کند چرا که تئاتر هنری است که مجموعه ای از هنرهای نظیر نقاشی، موسیقی، حرکات موزون و... را در دل خود دارد و هرچقدر هنرمند در یک قالب تنگ مجبور به فعالیت شود رفته رفته کیفیت آثارش پایین آمده و از رسالت اصلی اش فاصله می گیرد.

    هنر تئاتر، هنر آزمون و خطاست و این کار انجام می شود تا بهترین روش برای انتقال پیام کشف گردد. دادن موضوعیت به جشنواره ها و آثار، پیشاپیش مخاطب را در جریان پیام احتمالی نمایش قرار می دهد و جذابیت و تعلیق اثر جای خود را به یک پیام رسانی فاقد جذابیت می دهد.

    بررسی اجمالی جشنواره های اخیر تئاتر مخاطب را با این واقعیت روبرو می سازد که هنرمندان رفته رفته در این ساختار و سیستم حل شده ناخودآگاه بعنوان تریبون جریان اصلی عمل خواهند کرد و از نفس تئاتر فاصله خواهند گرفت.

    هرچند که شاید در ازای این همرنگ شدن پاداشی هم دریافت کنند اما سوال اصلی اینجاست که آیا وظیفه اصلی هنرمند هم آوا شدن با جریان اصلی حاکمیت و دریافت پاداش است؟

    1-4-    اهداف پژوهش

    1-4-1- هدف کلی پژوهش

     هدف کلی این پژوهش بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان تئاتر است.

     

    1-4-2- اهداف جزئی تحقیق:

     تأثیر تعدد جشنواره های موضوعی در طول سال بر کاهش تعداد مخاطبین تئاتر

    بررسی چگونگی هزینه های تخصیص به این جشنواره ها و سهم هنرمندان از این بودجه

    بررسی میزان تطبیق تولیدات گروه های تئاتری با چارچوب این چشنواره ها

     نگاهی به ریشه ها و سوابق و میزان ماندگاری این جشنواره ها

    1-5-     سوالات و فرضیه های تحقیق:

    سوال اصلی پژوهش:

    آیا معطوف کردن ذهن نوبسندگان و کارگردانان به موضوعات خاص موجبات غافل شدنشان از مقوله کلی نمایش و مفهوم آن را فراهم می آورد؟

     مخاطبین تئاتر تا چه میزان نسبت به اجراهای تکراری بی میلی نشان می دهند؟

     در صورت برگزار نشدن این سری جشنواره ها تولیدات گروه های نمایشی تا چه حدی با اهداف برگزار کنندگان جشنواره همسویی خواهد داشت؟

    1-6-    تعریف مفاهیم:

    1-6-1- تئاتر

    اصطلاح تئاتر(theatre) از واژه یونانی «تئاترون» (theatron) به معنای «محل تماشا» یا «تماشا خانه» برآمده است و به مکانی گفته می­شود که در آن رویدادی واقعی یا تخیلی گذشته، در زمان حال و در برابر چشم تماشاگران بازسازی شود و به نمایش گذارده شود. و شامل انواع مختلفی چون " نمایش زنده با بازیگر، نمایش‌های عروسکی، پانتومیم، تئاتر تلویزیونی، اپرا، باله، نمایش‌های موزیکال، نمایش رادیویی، نمایش‌های آئینی ( به شرط داشتن ساختار روایی ) و شکل های خاصی از نمایش‌های سنتی ملل و اقوام (برای نمونه : نقالی، پرده‌خوانی، نمایشنامه خوانی، تخت حوضی، تعزیه در ایران ) و نمونه‌های متعدد دیگری می‌باشد. مارتین اسلین می­گوید: «اگر عبارت " هرگاه A نقش B را برای C بازی کند یک نمایش شکل گرفته است " را برای تعریف نمایش بپذیریم وابستگی غیر قابل انکار هنرهای نمایشی به سه مقوله ( بازیگر، نقش و تماشاگر)مشخص می‌شود»

    1-6-2- جشنواره های موضوعی

     نویسنده: نویسنده به کسی گفته می‌شود که به نوشتن می‌پردازد. واژهٔ نگارنده نیز گاه هم‌معنی با نویسنده به کار می‌رود.

    امروزه این لفظ عمومیت یافته و علاوه بر داستان نویسان به افرادی که در زمینه‌های دیگر نیز می‌نویسند اطلاق می‌شود. مانند نویسندگان نمایش‌نامه که به آن‌ها نمایش‌نامه‌نویس یا نویسنده متن فیلم که به آن‌ها فیلم‌نامه‌نویس می‌گویند.

     کارگردان: کارگردان شخصی است که باعث می شود ما همه چیز را از زاویه دید و احساس او ببینیم و حس کنیم . او گروه نمایش را رهبری کرده و مسئولیت هنری اجرا را بر عهده دارد. این عنوان برای اولین بار در اواخر قرن نوزدهم ماهیت خود را به دست آورد و رفته رفته در طول قرن بیستم موقعیت خود را در هنرهای نمایشی تثبیت کرد.

    نگرش: ترکیب شناخت‌ها، احساس‌ها و آمادگی برای عمل نسبت به یک چیز معین را نگرش شخص نسبت به آن چیز گویند. [7] معادل انگلیسی کلمه نگارش، واژه Attitude می‌باشد که چندین معنا دارد. این واژه از کلمه لاتین Optus گرفته شده که به معنی مناسبت و سازش‌یافتگی است و ریشه دیگر این کلمه Aptitude بوده که به معنی حالت و آمادگی ذهنی یا فکری برای عمل می‌باشد. از این رو در کاربرد این دو ریشه در روان‌شناسی اجتماعی بین دو دسته نگرش تفکیک قایل شده‌اند:  نگرش‌های ذهنی[8] و یا نگرش‌های حرکتی [9]

    نمایش‌نامه‌نویس کسی است که متن نمایش (نمایش‌نامه) را می‌نویسد. این متن به گونه‌ای دقیق و با در نظر گرفتن بسیاری جزئیات نوشته می‌شود و آن را می‌توان در صحنهٔ تئاتر به اجرا در آورد. نمایش نامه نویس جزئیاتی چون حالت بیان گفتگوها یا دیالوگ‌ها و نیز ورود و خروج شخصیت‌های نمایش و فضایی را که داستان نمایش در آن اتفاق می‌افتد، به طور دقیق بیان و توصیف می‌کند.( از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد)

    دنیای درام: نشانه و معنا در رسانه‌های نمایشی: تئاتر، سینما، تلویزیون پدیدآورنده: مارتین اسلین، محمد شهبا (مترجم)

     

    فصل دوم

    ادبیات و پیشینه پژوهش

     

    2-1- چهار چوب نظری پژوهش

    2-1-1- نمایش و نقش عناصر نمایشی

    2-1-2-  نمایش و تعریف آن

    ویل دورانت پس از آنکه پیدایش هنر در بستر تاریخی ملل نخستین را بیان می کند، به آغاز پیدایش نمایش می پردازد. به اعتقاد او انسان وحشی در ترکیب موسیقی و آواز و حرکت موزون، هنر نمایش و اُپرا را ابداع کرد در میان مردم اولیه، حرکات موزون در بیشتر اوقات حالت تقلیدی داشته و از تقلید حرکات حوریان و انسان تجاوز نمی کرده است. رفته رفته، برای آن ترقی حاصل شد و به وسیله آن افعال و حوادث را موضوع تقلید در حرکت قرار دادند. بومیان شمال غربی استرالیا، مرگ و زنده شدن پس از مرگ را به شکل خاصی نمایش می دادند که فقط از لحاظ سادگی با نمایش های معمایی قرون وسطایی یا نمایش های عاطفی عصر جدید متفاوت بوده؛ و حرکت کنندگان، به شکل ملایمی سر خود را به طرف زمین خم می کردند و آن را در میان شاخه های درختی که در دست داشتند پنهان می ساختند و به این ترتیب، مرگ را مجسم می کردند؛ در این هنگام، رئیس دسته اشاره ای می کردند و همه ناگهان سر برمی داشتند و با شدت و حدتی به حرکت و خواندن می پرداختند و با این عمل خود، بحث و زندگی دوباره را نمایش می دادند. به این شکل یا نظایر آن، هزاران گونه ی نمایشی صامت انجام می دادند تا بزرگ ترین حوادث قبیله یا کارهای حیات یک فرد را مجسم سازند. هنگامی که نغمه پردازی از این گونه نمایش ها جدا شد، حرکت به تئاتر مبدل و به این ترتیب یکی از بزرگترین صورت های هنری در عالم پیدا شد.

    هنر نمایش، هنری است مرکب و از چندین هنر تشکیل شده که شامل ادبیات (به صورت متن نمایشی)، هنر نقاشی شامل تزئینات صحنه و دکور، هنر موسیقی شامل ریتم و موزیک های به کار گرفته شده، هنر معماری که در مواردی شامل استفاده از دکورهای پرحجم در صحنه است و .... مخی شود؛ لذا هنر نمایش، هنری است ترکیبی شامل انواع هنرها از جمله نقاشی، موسیقی، معماری، شعر و ادبیات و ..... که بر سه رکن عمده استوار است. این سه رکن عبارتند از: بازیگر، صحنه و تماشاگر که این سه پیوسته و گاه به تنهایی در طی قرون و ادوار نسبت به هم در تغییر و تحول بوده اند. در طی سالیان متمادی، عوامل و ارکان دیگری نیز به آن ها افزوده شده که عبارتند از: نویسنده ی نمایشنامه، کارگردان، بازیگر، طراح صحنه، لباس، نور، گریم، جلوه های صوتی، وسایل صحنه، تماشاگر و علاوه بر این ها، منتقد تئاتر که با بررسی هر یک از این عناصر به شکل جداگانه و واحد در ارتباط با دیگر عناصر نمایشی به نقد و نظریه پردازی در مورد هر اثر می پردازد.

     

    Abstract

     

    According to theater and performance issues due to their popularity in our country is a matter of importance. These views are framed in terms of the artist from freely engaging in the arts and media to create a strong and creative in the valley opens. This study is that it examined and to answer the question, whether the subject festival theater directors and writers have been effective in changing attitudes or not? To achieve results in this study used a survey questionnaire and population of the study authors and directors Performing Arts Center Tehran. This research seeks to answer the question is to what extent thematic festivals in changing attitudes and worldviews influence writers and theater directors.

     

     

     

     

    Key words:

    Theater, festivals, subject, author, director, changing attitudes

     

     

  • فهرست و منابع پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران

    فهرست:

    فصل اول

    کلیات پژوهش

    1-1-مقدمه. 1

    1-2-بیان مساله تحقیق.. 3

    1-3-اهمیت و ضرورت انجام تحقیق.. 4

    1-4-اهداف پژوهش... 4

    1-4-1- هدف کلی پژوهش... 4

    1-5-سوالات و فرضیه های تحقیق: 5

    1-6-تعریف مفاهیم: 5

    1-6-1- تئاتر. 5

    1-6-2- جشنواره های موضوعی.. 6

    فصل دوم

    ادبیات و پیشینه پژوهش

    2-1- چهار چوب نظری پژوهش... 8

    2-1-1- نمایش و نقش عناصر نمایشی.. 8

    2-1-2-  نمایش و تعریف آن.. 8

    2-1-3- تاریخچه. 10

    2-1-4- تئاتر معاصر ایران.. 13

    2-1-4-1-نمایش در عصر مشروطه: 13

    2-1-4-2-تئاتر دوره پهلوی.. 15

    2-1-4-3-دعوای تئاتر ملی.. 20

    2-1-4-4- نمایشنامه. 26

    2-1-4-5- کارگردان.. 27

    2-1-4-6- بازیگر. 28

    2-1-4-7-حرکت... 29

    2-1-4-7-ریتم. 30

    2-1-4-8- رقص.... 32

    2-1-4-8- گفتار و بیان.. 33

    2-1-4-9-طراحی صحنه. 34

    2-1-4-9- لباس... 36

    2-1-4-10-نور در نمایش... 37

    2-1-4-11-گریم در نمایش... 39

    2-1-4-12-جلوه های صوتی.. 39

    2-1-4-13-وسایل صحنه. 40

    2-1-4-14-تماشاگر. 41

    2-2- گونه های نمایشی.. 44

    2-2-1- تراژدی.. 44

    2-2-2- کمدی.. 46

    2-2-3- فارس... 48

    2-2-4- ملودرام. 50

    2-2-5- تراژیکمدی.. 52

    2-3- نمایش و انواع آن در ایران.. 53

    2-3-1- بازی های نمایشی.. 55

    2-3-2-  نمایش عروسکی.. 56

    2-3-4- تعزیه. 57

    2-4- سبک های هنری- نمایشی.. 58

    2-4-1- کلاسی سیسم. 58

    2-4-2- رمانتی سیسم. 58

    2-4-3-  رئالیسم. 59

    2-4-4- ناتورالیسم. 59

    2-4-5- سمبولیسم. 59

    2-4-6- اکسپرسیونیسم. 60

    2-4-7- دادائیسم. 60

    2-4-8- سوررئالیسم. 60

    2-4-9- اگزیستانسیالیسم. 61

    2-4-10- پست مدرنیسم. 61

    2-4-11- آوانگاردیسم. 61

    2-5- نظریات تئاتر. 62

    2-5-1-  نظریه روان کاوی.. 62

    2-5-1-1- فروید. 62

    2-5-1-2- ژاک لاکان.. 66

    2-5-1-3-  نظریه فمینیستی و جنسیت... 68

    2-5-1-4- کاریل چرچیل و توزاک شانگ.... 71

    2-5-1-5- نظریه دریافت و واکنش مخاطب... 74

    2-5-1-7-اقتباس تئاتری.. 79

    2-5-1-8-اولنای دیوید ممت... 80

    2-5-1-9-نظریه ماتریالیستی، پسامدرن و پسا استعماری.. 83

    2-5-1-10-نظریه پسامدرن.. 83

    2-5-1-11- پسامدرنیسم و تئاتر. 86

    2-5-1-12-  نظریه پسااستعماری.. 88

    2-5-1-13-  توفان امه سزر. 91

    2-6- نظریه های شرطی سازی پاولف،اسکینر و ثرندایک.. 92

    2-6-1 شرطی شدن کلاسیک چسیت؟. 92

    2-6-2-  شرطی شدن در سطح بالاتر. 93

    2-6-3-تعمیم و تمیز محرک.. 94

    2-6-4-خاموشی و برگشت خود به خودی.. 94

    2-6-5-شرطی شدن کلاسیک انسانها : 95

    2-6-6-انتقادات از نظریه ثرندایک: 98

    2-7-نظریه شرطی سازی کنشگر اسکینر. 98

    2-7-1-رفتار پاسخ گر و رفتار کنشگر. 98

    2-7-2-تقویت کننده های مثبت و منفی : 100

    2-8-پیشینه پژوهش... 101

    فصل سوم

    روش شناسی پژوهش

    3-1- روش پژوهش... 103

    3-2- جامعه آماری.. 103

    3-3- حجم نمونه و روش نمونه گیری.. 103

    3-4- روش جمع آوری داده ها 104

    3-5- ابزارگرد آوری اطلاعات... 104

    3-6- روش تجزیه و تحلیل داده ها 104

     

     

     

    فصل چهارم

    تجزیه و تحلیل داده ها

    4-1- مقدمه. 106

    4-2- ویژگی های جمعیت شناختی.. 106

    جدول4-1: توزیع فراوانی جنسیت در نمونه مورد مطالعه. 106

    جدول4-2: توزیع فراوانی وضعیت تاهل در نمونه مورد مطالعه. 107

    جدول4-3: توزیع فراوانی بازه سنی در نمونه مورد مطالعه. 107

    جدول4-4: توزیع فراوانی تحصیلات در نمونه مورد مطالعه. 108

    جدول4-5: توزیع فراوانی سابقه در نمونه مورد مطالعه. 108

    جدول4-6: توزیع فراوانی زمینه فعالیت در نمونه مورد مطالعه. 109

    4-3-یافته های توصیفی.. 121

    جدول 4-34 میانگین و انحراف متغیر های پژوهش... 121

    4-4- یافته های استنباطی.. 122

    فصل پنجم

    بحث و نتیجه گیری

    5-1- بحث و نتیجه گیری.. 127

    5-2- محدودیت های پژوهش... 129

    5-3- پیشنهادات پژوهشی.. 129

     

     

    منبع:

     

    - بیضایی، بهرام، نمایش در ایران، چاپ دوم، انتشارات روشنگران، 1379.

    - براکت، اسکار، تاریخ تئاتر جهان، ترجمه هوشنگ آزادی ور، نشر نقره، 1363.

    - صفا، ذبیح الله، تاریخ ادبیات ایران، انتشارات امیر کبیر، چاپ دوم، 1369.

    - معین، محمد، فرهنگ فارسی، چاپ نهم، انتشارات، امیر کبیر، 1375.

    - کابلی، پل، نشانه شناسی، قدم اول، ترجمه محمد نبوی، انتشارات شیرازه، 1380.

    - نوذری، حسین علی، پست مدرنیته و پست مدرنیسم، انتشارات نقش جهان، 1379.

    - ستاری، جلال و دیگران، پرده های بازی، انتشارات میترا، 1379.

    - شافنر، آندره و دیگران، دائره المعارف پلئیاد، مترجمان: نادعلی همدانی، صفیه روحی، انتشارات نمایش، 1383.

    - فدایی، سید حسین، تجلی دین در نمایش شرق و غرب، تهران، انتشارات نمایش، 1385.

    کندری، مهران، دین و اسطوره در آمریکای وسطا، موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی (پژوهشگاه)، 1372.

    - ملک پور، جمشید، گزیده ای از تاریخ نمایش در جهان، انتشارات کیهان، 1364.

    - کامیابی مسک، احمد، گفتکوهایی با ساموئل بکت، اوژن یونسکو و ژان لویی بارو، انتشارات نمایش، 1381.

    - ناظرزاده کرمانی، فرهاد، تئاتر پیشتاز، تجربه گر و عبث نما، چاپ اول، تهران، انتشارات جهاد دانشگاهی، 1366.

    - ناظرزاده کرمانی، فرهاد، سبک های اجرایی در تئاتر معاصر جهان، دفتر نشر آثار هنری، 1367.

    - ناظر زاده کرمانی، فرهاد، درآمدی به نمایشنامه شناسی، نشر سمت، 1383.

    - یونسکو، اوژن، شاه می میرد، ترجمه احمد کامیابی مسک، چاپ اول، تهران، انتشارات پیشگام، 1359.

    - سید حسینی، رضا، مکتب های ادبی، دو جلد، چاپ دهم، تهران، انتشارات نگاه، 1376.

    - اسلین، مارتین، تئاتر و ضد تئاتر، ترجمه حسین بایرامی، چاپ اول، تهران، انتشارات پیام، 1351.

    - نقد تفسیری، رولان بارت، برگردان محمد تقی غیائی، نشر نگاه، 1382.

    - لارتوماس، پی یر، طرح و اجرای نمایش، پریچهر ریاحی، نشر قطره، 1384.

    - موریسون، هیو، وظایف کارگردان در تئاتر، حسن پارسایی، انتشارات سمت، 1382.

    - مکی، ابراهیم، شناخت، عوامل نمایش، انتشارات سروش، 1366.

    - جونز، فیل، تئاتر درمانی و نمایش زندگی، چیستا یثربی، نشر قطره، 1383.

    - بروک، پیتر، رازی در میان نیست، محمد شهبا، انتشارات هرمس، 1383.

    - له من، هانس تیس، تئاتر پست دراماتیک، نادعلی همدانی، نشر قطره، 1383.

    - استاینر جورج، مرگ تراژدی، بهزاد قادری، انتشارات نمایش، 1380.

    - برشت، برتولت، درباره تئاتر، فرامرز بهزاد، انتشارات خوارزمی، 1358.

    - بلزی، کاترین، عمل نقد، عباس مخبر، نشر قصه، 1379.

    - داوسن، اس. و، دارام، فیروزه مهاجر، نشر مرکز، 1377.

    - زرین کوب، عبدالحسین، نقد ادبی، انتشارات امیر کبیر، 1354.

    - Engelmann, Peter (Hrsg.) Postmodern and Deconstruction, reclamvelage, Stuttgart 1991.

    - Brauneck, M. V., Schneilrn, G. (Grsg.): Begriffe, Epochen, rowohltsVerlag, Hamburg 1986.

    - Elinor Fuchs. Karakterinolumu.Cev: BelizGucbilmez (Ankara: Dost Yayinlari. 2003).

    - Theatre Brief Version, Sixth Edition, by Robert Cohen, Claire Trevor Inc: McGraw Hill, CA, 2003.

    - Terry Eagleton. Shakespeare. Cev. A. CuneytYalaz (Istanbul: BogaziciuniversitisiYayinevi. 1998).

    - The Creative Spirit, by Stepanie Arnold, Mayfield Publishing Company: Mountain View, CA, 1998.

    - Anthology of Drama and Theatre (the Longman), by Michael L. Greenwald and others, Addison Inc: New York, 2002.

    - Theatre, Theory, Postmodernism, by Johannes Birringer, Bloomington: Indiana university Press, 1991.

    - Theatre and Propaganda, by George H. Szanto, Austin: University of Texas Press, 1987.

    - The Postmodern Arts, An introductory Reader: Routledge: London, 1995 A esthetics and Politics. New Left Review Editions first published 1997.

    - Abelove, H., M. A. Barale and D. M. Halperin (eds) (1993) The Lesbian and Gay studies Reader, New York: Routledge.

    - Adorno, T. (1984) Aesthetic Theory, London:.

    - Arrell, D. (1999) Review of Acts of Intervention Modern Drama 42, 3 (fall) 460-20.

    - Barba, E. (1995) The Paper Canoe: A Guide to Theatre Anthropology, London: Routledge.

    - Bennett, T. (1977) Formalism and Marxism, London: Methuen.

    - Case, S. – E. (1988) Feminism and Theatre, New York: Routledge.

    - Castle, G. (ed.) (2001) Postcolonial Discourses: An Anthology, Oxford: Blackwell.

    - Croyden, M. (1990) After The Revolution, village voice (12 june): 97-8, 106.

    - De Marinis, M. (1993) The Semiotics of Performance, Bloomington: Indiana University Press.

    - Derrida, J. (1976) Of Grammatology, Baltimore, MD: Johns Hopkins University Press.

    - Dolan, J. (1988) The Feminist Spectator as Critic, Ann Arbor, MI: UMI Research Press.

    - Eagleton, T. (1981) Walter Benjamin, or Towards a Revolutionary Criticism, London: Verso.

    - Ensler, E. (1998) The vagina Monologues, New York: Villard.

    - Fanon, F. (1965) The Wretched of the Earth, London; MacGibbon and Kee.

    - Feltes, N. N. (1986) Modes of Production of Victorian Novels, Chocago, IL: University of Chicago Press.

    - Gilbert, H. And J. Tompkins (1996) Post- Colonial Drama: Theory, Practice, Politics, London; Routledge.

    - Gold berg, j. (ed.) (1994) Queering the Renaissance, Durham. NC: Duke University Press.

    - Goodman, L. (1998) The Routledge Reader in Gender and performance. New york: Routledge.

    - Grotowski, j. (1975) Towards a Poor Theatre, London: Methuen.

    - Latimer, D. (ed.) (1988) Contemporary Critical Theory, San Diego, CA: Harcourt.

    - Morton, D. (1995) Birth of the Cyberqueer, PMLA 110, 3(may): 369-81.

    - Norris, C. (1982) Deconstruction: Theory and practice, London: Routledge.

    - Osinski, Z. (1986) Grotowski and his Laboratory, New York: PAJ Publication.

    - Rich, A. (1980) Compulsory Heterosexuality and Lesbian Experience, Signs 5:631-60.

    - Smith, A.D. (1992) Twilight: Los Angeles, 1992, New york: Anchor Books.

    - Taylor, K. (2000), The Lost Art of Listening, in Toronto Globe and Mail (12 October): R 1, 5.

    - Van Nortwich, T. (1998) Oedipus: the Meaning of a Masculine Life, Norman: University of Oklahoma Press.

    - Weber, C. (1991), Germane Theatre between the past and the future, Performing Arts Journal 37 (January): 43-59.

    - Wright, E. (1998) Psychoanalytic Criticism: A Reappraisal, 2nd edition, New York: Routledge.

    - Zizek, S. (1989) The Sublime Object Of Ideology, London: Verso.

پروپوزال در مورد پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران, گزارش سمینار در مورد پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران, تز دکترا در مورد پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران, رساله در مورد پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران, پایان نامه در مورد پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران, تحقیق در مورد پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران, مقاله در مورد پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران, پروژه دانشجویی در مورد پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران, تحقیق دانشجویی در مورد پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران, مقاله دانشجویی در مورد پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران, پروژه دانشجویی درباره پایان نامه بررسی نقش جشنواره های موضوعی تئاتر در تغییر نگرش نویسندگان و کارگردانان هنرهای نمایشی تهران
ثبت سفارش
عنوان محصول
قیمت